Προβολή αναρτήσεων από Νοέμβριος, 2010

kittaro blog

δραπετεύοντας

δραπετεύοντας

λάτρεψες τις ικεσίες,


ανέκαθεν πρόσμενες κάτι που θα μπορούσε να σε λυτρώσει
που θα βρισκόταν μαζί σου, σ’ αιώνια εναλλαγή
ικανό να σκίζει τις θολές σου, γραμμές των οριζόντων
και να σε ταξιδεύει αδιάκοπα, στην ατελείωτη γη…


κάτι που θα ‘κανε γοργά, να φύγει το κοράκι…
που στης ψυχής σου πάντοτε, ζει την καταχνιά
να φύγει κράζοντας βραχνά, χτυπώντας τα φτερά του
προς κάποια α…

θάλασσα

Ο πατέρας µου, δεν είχε σκοπό να µε κάνει ναυτικό... Μακριά, έλεγε… µακριά, παιδί µου, απ'  τ' άτιµο στοιχειό! Δεν έχει πίστη… δεν έχει έλεος… Λάτρεψε την όσο θες… δόξασε την… εκείνη το σκοπό της… Μην κοιτάς που τάχα σου χαµογελά… και πως σου τάζει θησαυρούς... 



Πάντα την αγαπούσα τη θάλασσα… από µικρός… Τα πρώτα βήµατα µου άλλωστε, στο νερό τα έκανα... Το πρώτο µου παι…
στη νυχτιά

στη νυχτιά

Μόλις πέσει η νυχτιά, τα πρωτόγονα ένστικτα των δίποδων ζώων,  έχουν τον πρώτο λόγο... Τα κορίτσια μοιάζουν εξωτικά, ο πόθος… η στέρηση… φέρνουν ρίγη στη ραχοκοκαλιά! Είναι η ώρα που βγαίνουν από τις τρύπες τους, όλα τ’ ανδρείκελα της πόλης... Ψυχάκιδες, ναρκομανείς, δολοφόνοι, νταβατζήδες, μεθυσμένοι, στερημένοι και κάθε λογής κάγκουρες συναντιούνται στους έρημους, σκοτεινούς…
kittaro kittaro kittaro
kittaro
© 2009 - 2024 kittaro
all rights reserved (lefts too)
Web Design by: kittaro Team

kittaro blog

Search

Follow