Προβολή αναρτήσεων από Σεπτέμβριος, 2010

kittaro blog

εξαρτημένος

εξαρτημένος

[…] εξαρτημένος είναι αυτός που τελικά δεν ορίζει τη ζωή του… δεν είναι ελεύθερος να κάνει επιλογές… οι "ουσίες" την καθορίζουν αυτή… κι ανάμεσα απ’ αυτό το οπτικό πρίσμα… απεξάρτηση χρειάζεται κάθε νους… που νοιώθει - διαισθάνεται ότι έχει χάσει - στερηθεί, την ελευθερία των επιλογών του… ώστε να μπορεί και να διαθέτει όπως ο ίδιος θέλει, τον εαυτό του… […]




απόσ…
στο παιδί μου

στο παιδί μου

αγόρι μου, συγχώρα με μα νοιώθω άχρηστος κι αδύναμος να σου μεταλαμπαδεύσω αυτά που ο δικός μου πατέρας μου ‘μαθε με κόπο… Όλα όσα έμαθα και είχα σα δοκό ισορροπίας και ξεκάθαρης πορείας, αποδεικνύονται δυστυχώς καθημερινά, άχρηστα και παρωχημένα…



αυτές οι αξίες κι αρχές που είχα κατά νου για να σου μεταλαμπαδεύσω, καταρρέουν καθημερινά η μια μετά την άλλη με τη μόνη ίσως παρ…
μήνυμα ελπίδας

μήνυμα ελπίδας

ο κόσμος των χρωμάτων μονοδιάστατος, μ’ αφήνει δίχως ελπίδα!...

πρέπει να διαβώ μέσα απ' τους ανθρώπους για να φτάσω εκεί… στο απόλυτο της σκέψης μου... στη χαρά της στιγμής… ταλανίζομαι, αναζητώντας τη γαλήνη που μου κλέψανε απρόσμενα, κάποια στιγμή... ίσως από τότε που γεννήθηκα...

μα! δεν απομακρύνομαι απ' αυτούς... ζω την κάθε μου στιγμή… την κάθε μου, μοναδι…
στην ιόλη μου

στην ιόλη μου

δε νοιώθω καλά είπα και το αίμα που κυλούσε ζεστό πριν από λίγο στις φλέβες μου πάγωσε μονομιάς! για κλάσματα δευτερολέπτου η καρδιά μου έπαψε να καταθλίβει... το βλέμμα μου έγινε υγρό… περίεργο πόσο πολύ μοιάζουν τα δευτερόλεπτα με τους αιώνες! ακόμη πιο περίεργο πόσο κοντά είναι το παρόν με το παρελθόν... πέρασαν απ’ το μυαλό μου όλα... οι ελάχιστες στιγμές που προλάβαμε κα…
σωστό ή λάθος;

σωστό ή λάθος;

συνηθίσαμε πλέον να λέμε πως τα λάθη είναι ανθρώπινα... Κάποια λάθη τα  ονομάσαμε ακόμη και μοιραία! η αλήθεια όμως είναι πως όλοι μας, καθημερινά περιτριγυριζόμαστε από πιθανές επιλογές λάθους... Κι αυτό είναι το πλέον φυσικό…


το ερώτημα είναι: τι κάνουμε με  τα λάθη μας; 



ο τίτος πατρίκιος λέει, πως για να ξεπεράσεις το λάθος πρέπει να αναλάβεις το ρίσκο… το ρίσκο του να κάνει…
ο φάρος

ο φάρος

γεύση της θάλασσας… αλλά και τ' αποχωρισμού… μια έρπουσα αγάπη για το υγρό στοιχείο...  σημαίνει ταξείδι… σημαίνει θάλασσα…


σε καθοδηγεί ώστε να μην πέσεις στις κακοτοπιές… σου ρίχνει μία δέσμη φωτός για να προσμένεις… να ελπίζεις… να χαμογελάς… 


ο φάρος… Αυτός ο βουβός πρωταγωνιστής… οι φάροι! μία απ’ τις αδυναμίες μου… 



ελεύθερος

ελεύθερος

περπατώντας μοναχός προς το σπίτι μου, σκεφτόμουν τις αλλαγές πουείχαν  αρχίσει  πλέον να  διακρίνονται… όχι τόσο απ’ έξω, όσο από μέσα μου...


ενιωθα τώρα πια ξεκάθαρα που οδηγούσε ο δρόμος μου και ποιες ήταν οι προτεραιότητες μου... Ο ιστός της πλάνης είχε ως δια μαγείας εξαφανιστεί!


είχα παραιτηθεί απ’ την απαίτηση να με ικανοποιεί ο τρόπος που  ήταν  φτιαγμένος ο  κόσμος… γι’…
οδηγός: πως να γίνεις τηλερόμπα

οδηγός: πως να γίνεις τηλερόμπα

ο1. Κλείσε συμβόλαιο σε εκπομπή για οποιαδήποτε συνεργασία... μη σκας! εχεις τελειώσει ΑΣΟΕ και σου λένε να μαγειρεύεις ως Β΄ βοηθός στα τηγανητά της… κυρά κατίνας; ε και; ναι πες εσύ και πήγαινε... η αρχή έχει γίνει... τρούπωσες γλυκεία μου!


ο2. Αφού κλείσεις συμβόλαιο με κανάλι, άνοιξε τουλάχιστον τρεις τόνους το μαλλί. Συνέχισε το ξάνοιγμα… Μέχρι το τέλος της σεζόν, θα ‘σαι…
ονειρεύτηκα

ονειρεύτηκα

ονειρεύτηκα πολύ κι έτσι ξέχασα να ζήσω…


μόνο μ’ ένα μυστικό που ‘χα μάθει από παιδί, ξαναγύριζα στον πραγματικό κόσμο… αλλά κανείς πλέον δε με γνώριζε, σαν τους θαυματοποιούς που χάρισαν όλη μέρα το χαμόγελο στα παιδιά κι όμως το βράδυ επέστρεφαν στη σοφίτα τους, πιο φτωχοί κι απ’ τους αγγέλους… 


ζήσαμε πάντα αλλού και μονάχα όταν κάποιος μας  αγαπήσει ερχόμαστε για λίγο ξανά… …
όταν

όταν

όταν ορίσεις ένα σημείο απέναντι σου, δημιουργείται ένας δρόμος που μπορείς
να πάρεις… μόνο όταν είσαι διαρκώς μαθητής υπάρχει χώρος για νέες γνώσεις
κι εμπειρίες... αυτό που έχει σημασία δεν είναι η ποσότητα των δυνατοτήτων
σου, αλλά τι ποσοστό τους αξιοποιείς... μην προσπαθείς να είσαι κάτι για τους
άλλους... είναι προτιμότερο να κάνεις κάτι γι’ αυτούς... οι άνθρωποι είναι σ…
ο νεαρός και το κοχύλι

ο νεαρός και το κοχύλι

Μια φορά κι έναν καιρό ένα μικρό αγόρι ζούσε σε ένα μικρό χωριό. Κάθε μέρα έκανε ότι του ζητούσαν οι γονείς του...
Ήθελαν να ταΐσει τα πρόβατα, έτσι κι έκανε... Ήθελαν να αρμέξει τις αγελάδες, έτσι κι έκανε... Ήθελαν να καθαρίσει τον αχυρώνα, έτσι κι έκανε… Ήθελαν να μοιάσει στο μεγάλο του αδερφό, έτσι αντέγραψε ότι έλεγε και έκανε εκείνος... Όμως δεν ήταν αρκετό... Τ’ αγόρι έ…
εγώ

εγώ

ρωτάτε από πού ξεφύτρωσε ετούτη εδώ η φάτσα, κι αν έχει ρίζες δυνατές απ’ τη δική σας ράτσα…


τη θάλασσα έχω μάνα μου τον ήλιο για πατέρα, τα πουλιά έχω γι’ αδέλφια μου και φίλο τον αγέρα…


το κύμα είμαι εγώ που παίζει με τα βράχια, και του εγέρα η μουσική που ακούγετε στα στάχυα!!!  



δημοσίευση μου σε ποιητική συλλογή…



Load More No More Posts!
kittaro kittaro kittaro
kittaro
© 2009 - 2024 kittaro
all rights reserved (lefts too)
Web Design by: kittaro Team

kittaro blog

Search

Follow