στην ιόλη μου

δε νοιώθω καλά είπα και το αίμα που κυλούσε ζεστό πριν από λίγο στις φλέβες μου πάγωσε μονομιάς! για κλάσματα δευτερολέπτου η καρδιά μου έπαψε να καταθλίβει... το βλέμμα μου έγινε υγρό… περίεργο πόσο πολύ μοιάζουν τα δευτερόλεπτα με τους αιώνες! ακόμη πιο περίεργο πόσο κοντά είναι το παρόν με το παρελθόν... πέρασαν απ’ το μυαλό μου όλα... οι ελάχιστες στιγμές που προλάβαμε και ζήσαμε μαζί… ο δρόμος… τα παιχνίδια της… τα γουργουρητά της… η σύντομη διαδρομή της ζωής της…

οι εξηγήσεις που δόθηκαν, δεν αρκούσαν για να ξεκολλήσει το μυαλό απ’ τις θύμησες... έμεινε κι αυτό εκεί παγωμένο... αποσβολωμένο… στο θάνατο της...

ξεπάγωσε το αίμα και η αντλία έπιασε πάλι δουλειά... δε ξέρω προς τα που ταξιδεύεις, μα εύχομαι η ψυχούλα σου, να μου χαμογελά…