ονειρεύτηκα

ονειρεύτηκα πολύ κι έτσι ξέχασα να ζήσω…

μόνο μ’ ένα μυστικό που ‘χα μάθει από παιδί, ξαναγύριζα στον πραγματικό κόσμο… αλλά κανείς πλέον δε με γνώριζε, σαν τους θαυματοποιούς που χάρισαν όλη μέρα το χαμόγελο στα παιδιά κι όμως το βράδυ επέστρεφαν στη σοφίτα τους, πιο φτωχοί κι απ’ τους αγγέλους… 

ζήσαμε πάντα αλλού και μονάχα όταν κάποιος μας  αγαπήσει ερχόμαστε για λίγο ξανά… κι όταν δεν πεθαίνουμε ο ένας για τον άλλο… είμαστε κιόλας νεκροί!!...